Het rijmt niet. De titel boven deze tekst. Het origineel, Overdaad schaadt, rijmt wel. Een variant daarop is: Té is noooooit goed. Ook zo’n oer-Nederlandse uitdrukking van middelmaat. Een laatste: de gulden middenweg. Die uitdrukkingen, anders dan de titel van dit stuk, zijn niet aan mij besteed. Oh, ik zou het wel willen. Misschien verlang ik diep in mijn ziel, geest en brein (drie verschillende entiteiten in mijn denken en voelende leven) naar die rust.
Maar feit is dat ik geen matigheid ken. Ik moet en zal en ben onmatig. Want ik weet nooit hoe lang ziel, geest en brein mij de gelegenheid geven om te schrijven, muziek te maken, te basketballen, vrienden te zien, te wandelen, en meer. Die gelegenheid, van een zekere concentratie en doelgerichtheid, is vaak een beperkt tijdsraam. Tot gisteren was die energie en aandacht en focus en concentratie en drang om te schrijven volslagen weg. Vandaag zijn die processen weer op mijn hand. Dat betekent dat ik vandaag minstens tien stukjes kan schrijven, en daarbij ook nog verder kan werken aan mijn boek dierenverhalen, mijn roman, en wat ik verder nog heb liggen.
Eigenlijk is overdaad dus goed voor mij. Hoe dat zit dan? In de afgelopen dagen was de energie weg. Zowel geestelijk als fysiek. Ik moet slapen, ik heb koude handen en voeten, ik ben boosverdrietig en eenzaam en ik wandel rond in de wereld met geesten en doden om mij heen (hoewel die doden zelden mijn broer of vader zijn), de angst dat ik het einde van de dag niet haal overvalt mij met traangas.
En dus, als bij donderslag op donderdag, is opeens de vermoeidheid weg en kan ik weer schrijven. Dat doe ik dus ook. Ik heb voor de rest van de maand mijn stukken tekst al ingepland op mijn weblog.
Ik wil schrijven, ik moet schrijven, ik schrijf. Onmatigheid als gids. Dat schrijven gaat in bursts. Zoals de zon af en toe zonnevlammen genereert, door explosies op het oppervlak van de zon, zo schrijf ik mijn stukken. Ik schrijf wanneer explosies van ideeën over mijn neocortex denderen.
Zo, dat weet u dan ook weer. Als het u al interesseert.
© Rick Ruhland 2018
Rick opent zijn mond 