Muziek maken is mijn tweede natuur. Echt, muziek gaat voor praten, voor bewegen, voor alles. Muziek is een voor mij niet-talige manier, niet-cognitieve manier van uiten en communiceren. Ik mag beweren over mijzelf: ik communiceer liever via muzikale noten dan via de klanken van woorden.
Overigens komen muziek en taal volgens wetenschappers uit het zelfde deel van het brein. Er zijn aanwijzingen dat muziek en spraak / taal uit dezelfde bron tappen. Het goed toegankelijke boek Musicophilia (van de in 2015 overleden Oliver Sachs) dat ik jaren geleden las, is een aanrader als je meer over muziek en de hersenen wilt weten. Ik wil zelf nog wel een keer het boek van Diana Raffman lezen, over taal, muziek en het brein (getiteld Language, Music, and Mind uit 1992).
Maar ik dwaal af. Want wat ik wilde schrijven: ik wil vaker en vaker muziek maken die er nog niet is. Of waar ik het bestaan nog niet van weet. Wie van het hiernavolgende weet heeft, wie van de hier voorgestelde vorm van muziek een nummer weet (maakt niet welke stijl of periode), mail me of reageer op dit blogbericht. Sommige muziek bevat wel elementen van mijn stuk, zoals The Edge van U2 in vroegere jaren live in 11 o’clock tick tock flageoletten gebruikte.
Ik heb een muziekstuk geschreven, getiteld Basboventoon, dat enkel uit flageoletten bestaat. Flageoletten zijn tonen die je op bijv. een basgitaar tevoorschijn tovert door een snaar niet helemaal in te drukken tot op het ijzer (de fret), tot op de hals dus, maar de vinger op de snaar te leggen. Je hoor dan alleen de boventonen. Ik gebruik baspedalen met een aantal effecten, waaronder chorus met delay, en wahwah met distortion. Erg psychedelisch. De speelwijze beperkt het aantal noten, hoewel een aantal versterkers in het baspedaal van hoge en lage tonen meer flageoletten eruit weet te persen dan kan zonder die versterkers. Veel lange noten.
Wat is dan tot slot je eerste natuur, hoor ik een enkeling vragen. Wel, dat is muziek luisteren.
© Rick Ruhland 2018
Rick opent zijn mond 