Maandelijks archief: maart 2020

Himmlerkapsel

Geef een reactie

Als ik zeg dat ik een kapsel wil zoals Himmler dat had, dan kan dat natuurlijk zijn omdat ik die Frisur mooi vind. Wat ook kan zijn – ik ben letztendlich een halve Duister – dat ik Himmlers politieke overtuiging steun. Of is er iets nog waarschijnlijker? De huidige haarmode is verschrikkelijk. Maak ik met Himmler-haar dan een statement?

Het kan natuurlijk ook zijn dat er nog andere redenen zijn. Zo is het goed mogelijk dat ik uit mijn nek lul. Ook redelijkerwijs een waarschijnlijkheid: ik wil choqueren.

Er zijn talloos veel redenen waarom ik dat kapsel zou willen. Er zijn mogelijk nog meer redenen waarom ik dat niet zou willen. Ik kan dus ook nog eens de boel in de maling nemen, omdat ik iets beweer wat helemaal niet waar is.

De meeste mensen – kort samengevat als de onnadenkende, schreeuwende en gelijk willen hebbende mensen – zullen zich echter meteen in hun kamp terugtrekken bij het zien van het woord Himmler. Het ene kamp zal roepen: kan niet, mag niet, verboden. Het andere kamp zal roepen: zege, heil, dat moet iedereen doen, en wie niet mee doet, moet maar vertrekken. Of dood.

Ik haat beide kampen. Extremisten pur.

Ik zou trouwens uiteindelijk geen Himmler-kop willen, want mijn god, dan zou ik ook een snor moeten laten staan. Er zijn grenzen.

© Rick Ruhland 2020

Een ander verschijnsel van het een (18)

Geef een reactie

Geschiedenis is datgene dat gescheiden is van wat eerder was en later kwam; een huwelijk toen en straks. Gescheidenis slaat nergens op, en heeft niets te maken met geschiedenis. Iets van het andere zit toch wel in het ene: wat ooit in een trouwerij was verbonden, is nu uiteengevallen.

© Rick Ruhland 2020

De elite op tijd inruilen

Geef een reactie

Als je gewone, vaak simpele en vaak boze mensen – kortom, het volk en haar beperkte leiders – bekijkt sinds het begin van dit millennium, dan valt mij een ding op: men wil oude structuren loslaten. Niet alleen een loslaten als in laten gaan, nee, zelfs vertrouwde waarden moeten ondergeschoffeld worden. Moeten. Zeker in de politiek kwamen en komen de meest uiteenlopende groepen mensen opzetten die hun santenkraam waardevoller vinden dan datgene dat op dat moment aan de macht is. Menigeen heeft geen idee hoe men moet communiceren, maar dat doet er niet toe. Het is zaak om veel lawaai te maken.

De eigenaren van die santenkramen gaan er met gestrekt been in. Door van alles uit te kramen wat de man in de straat goed vindt klinken. Luisteren naar het volk. Meehuilen met de wolven in het bos. Een groot deel van die mensen wil dat de elite ophoudt de dienst uit te maken. Mijn vraag: welke elite? Elite van denkers? Van sporters? Van schrijvers? Muzikanten? Politici?

Ik heb die boze mensen, de gele-hesjes-meute, goed bekeken. Vaak willen deze mensen dat ze nut hebben. Dat ze er toe doen. Begrijpelijk. Niets zo erg als in ledigheid het leven uitzitten. En als je nog beter kijkt: ze willen graag deel zijn van hen die de dienst uitmaken. Dat is niet zo gek: ik denk dat veel mannen (altijd weer die mannen) zich de godganse tijd machteloos voelen en onnoemelijk vervelen. Ze hebben niets in de melk te brokkelen, maar zijn wel goed in het uit-de-nek-lullen. Ze maken niets, ze bedenken niets, ze zijn niet hogere-orde-denkers. Wat deze mannen alleen nog kunnen is hun sloof in de keuken rauw neuken en af en toe slaan, en verder naar sportprogramma’s kijken waar dezelfde mannen zitten als zij zelf. Hun werk is net zo geestdodend als zijzelf. Hun omgeving (van woning tot straat en wijk, en van familie tot vrienden) is zo mogelijk nog geestdodender. Dat is altijd al zo geweest. Maar ze willen eruit. Ze zijn bang. Ze hebben alles, maar zijn leeg van binnen. Religie is niet het antwoord, hebben zij gemerkt, maar wat dan wel?

De politiek! ‘La Grande Ilussion’. Jan met de pet wil meer. Wil het anders. Politici van de nieuwe orde voelden dat aan. Ze riepen dat het anders moet. Voor die politiek-piepeltjes, overigens van extreem divers pluimage, maakt het niet meer uit wie of wat je bent qua politieke voorkeur en kleur. Het enige wat moet is een oplossing pretenderen. Die breng je met schofterige woorden en op luide toon. Hard op hard.

En de conclusie?

“Weg met de elite!”.

Het moet ‘anders’.

Maar wacht even. Is het woord ‘anders’ dan uiteindelijk een woord om verandering door te voeren, en dat die verandering alles kan zijn?

Voor wie het niet doorheeft: de kern van die verandering is niets meer en niets minder de elite inruilen.

Het naïeve daaraan: de grote illusionisten worden de nieuwe elite. Feit is dan dat de elite is en blijft.

Wat dan? Weer een nieuwe elite!

Ad infinitum.

En het volk? Het juicht! Om de nieuwe kleren van de nieuwe elite.

© Rick Ruhland 2019

Coronale tips voor succes

Geef een reactie

Voor iedereen die andere mensen het licht in de ogen niet gunt volgen hier de waterstanden. Klets, hier volgen tips van websites en sociale media om deze moderne pesttijd door te komen:

‘Tips om het corona-hamsteren in goede banen te leiden. Een zenuwenkuch is niet genoeg!’

‘Wat te doen met de vele goederen uit de supermarkt die je toch niet zult eten, zoals dat blikje dat je 10 jaar geleden aanschafte. Beste tip: trek een lange neus naar de buren door het teveel aan gekochte spullen te laten zien zodat de buren weten dat jij genoeg te eten hebt en zij niet en vervolgens gooi je demonstratief het eten in de kliko!’

‘Corona-behandelingen waarvan iedereen zegt dat ze niet werken maar die je eerst moet uitproberen om zeker te zijn dat iedereen ongelijk heeft.’

‘De beste wijze van zelfmoord bij het zien van de onuitputtelijke domheid van mensen in supermarkten en op sociale media.’

‘Wat is het virus nou echt en hoe kan ik anderen napraten zonder zelf na te denken.’

‘Je vrienden te slim af zijn bij het bezoek aan de zo goed als lege supermarkt. Gratis tip 1. Barricadeer ’s ochtends vroeg zijn voordeur.’

Ik ben cynisch, noch sarcastisch of ironisch. Ik beschrijf enkel mijn medemens en zijn ongelukkige paniek.

© Rick Ruhland 2020