Schwalbe en gestrekt been in één

Ik ben geen volger. Ik ben ook geen leider, hoewel ik weet dat sommigen mij wel zo zien. Soms neem ik de rol van leider op me, omdat er iets moet gebeuren wat zonder leiderschap niet gaat gebeuren, en dat terwijl niemand anders de leider wil zijn. Leider zijn, leiding geven, dat betekent dat anderen naar mij moeten luisteren. Waarom zou iemand dat doen? Ik ben ook niet geneigd te luisteren naar anderen, puur en alleen omdat een ander “de leider” zou zijn. Goede raad, goede adviezen, goede tips, etc. etc. , die neem ik aan als ik er iets mee kan en als het een probleem van mij oplost. Maar een leider volgen? Nee. Ik volg mijzelf niet eens.

Waar ik echt niets van aanneem, zijn mensen in een uniform. Mannen in pak en stropdas, legermensen, religiemensen, etc. Zij kleden zich als alle andere collega’s omdat… Tja, omwat? Sommigen willen hun groepsgedrag op die manier duidelijk maken. Sommigen willen niet opvallen. De meesten willen halen autoriteit uit hun uniform.

Dat vaak problemen uit ontstaan, blijkt uit het onderstaande. Een brief uit het parool, november 2012. Ik heb niet aan wederhoor gedaan, overigens. Maar de agent heeft toch per definitie ongelijk.

Ik ken dat. Fouten maken, arrogant gedrag, etc. Ik ben eens op een middag, fietsend over de straten van Amsterdam, door een meneer in een politiepak aangehouden. Hij wilde me bekeuren voor het negeren van een rood stoplicht, of hoe hij het ook formuleerde. Hij wilde mij een bon aansmeren, die ik verder niet nodig had. Ik bedankte dus voor het cadeau. Ik was alleen verbaasd te horen dat hij mij voor twee keer roodlicht negeren wilde bekeuren.

Dat was dus een leugen. Sterker, de situatie was als volgt, en dat heb ik de motormuis ook voorgelegd: Ik vroeg hem: Stond u achter de vrachtwagen? Ja. Heeft u mij ook feitelijk door rood zien rijden als u achter de vrachtwagen stond? Hij begon te sputteren en had geen echt antwoord. Een jonge vrouw met rood haar zag ons staan en stopte om te luisteren wat de motormuis mij had te zeggen. Zij had naast mij gestaan bij het stoplicht en kon beamen wat ik zei: bij het eerste stoplicht reed ik door groen, bij het tweede sloeg ik rechts af en reed ik door rood. Dus niet twee x door rood. De motormuis droop af, maar ik had in de situatie als de schrijver van de brief hierboven kunnen zitten. Immers, in beide gevallen is sprake van machtsmisbruik. Het valt me nog mee dat ik niet elke dag een bekeuring aangenaaid krijg door een schwalbe van een politieagent. En ik ben blank, dus het probleem dat andersgekleurden hebben, heb ik niet eens.

En tegelijkertijd worden dat soort praktijken afgedekt door de organisatie genaamd politie. Want laten we wezen: net als in andere organisaties waar bevelen opvolgen centraal staat en een machtsstructuur met veel lagen bestaat, is de kans op falen onherroepelijk erg groot. En: men dekt elkaar af. Dat het zo beroerd gaat met organisaties als politie en religie is inherent aan hun structuur. Zeker nu de huidige mens mondiger wordt en zelf zijn informatie gaat halen. Agenten en pastoors zijn daar nog niet op voorbereid.

Dus zelfcontrole door de politie? Dat is de slager die zijn eigen vlees keurt. Dat moet wel vlees met maden zijn.

(c) rick ruhland 2012.

 

Check, check, dubbelcheck.

Als internet en de sociale media ergens goed in zijn, dan is het aanzwengelen van hoaxen. Halve en hele leugens en fabrieksels. Zo was er eerder dit jaar een prachtige photoshopfoto van New York en de storm Sandy, waarbij de Statue of Liberty natte voeten kreeg. Ook niet mis: Morgan Freeman is dood. Echt waar, want het stond op facebook en twitter. Voor meer hoaxen, zie bijvoorbeeld op deze site.

Het was weer raak deze week. Ik kreeg een mail met een hoax zo oud als Methusalem. De hoax hield in dat kaartenmaker Hallmark mails rondstuurt met een attachment met een virus (met daarbij de opmerking dat het tv-programma Kassa van de Vara er ook mee te maken had). Het bericht is al eerder ‘gedebunked’ (o.a. in 2008), maar toch krijgt het kans weer rond te waren. Eigenlijk om geen andere reden dan stomweg kopiëren. CHECK het bericht even, wil je?

En dan deze week: het facebook-pricvacy-bericht. Ik zag meerdere mensen dat bericht herposten. Terwijl al lang en breed te lezen was op internet dat het een soort kettingbrief was. In een lokale krant stond in de afgelopen week een berichtje over de hoax van facebook. Ik heb dat bericht gefotografeerd en op mijn facebookpagina gezet. Even wat tegengas geven.

Wat mij opvalt, is dat niemand even controleert wat er van dat verhaal waar is. Of er iets op internet te vinden is. Niet dat het bericht dat ik op mijn facebook-pagina perse waar was (immers, je kunt op diverse sites, die met andere bronnen werken, ook lezen dat het privacy-verhaal kul was). Dat mensen zonder academische opleiding dat niets controleren, dat verwacht ik. Maar de tweede natuur van iemand met een master van een of andere opleiding moet toch eerst even kijk of een bericht geen blabla is. Van een master of science of een doctor in weet ik veel wat mag je op zijn minst terughoudendheid en een ‘check-check-dubbelcheck-mentaliteit’ verwachten.

Het vervelende is namelijk dat niets meer controleren een bijdraagt aan de steeds groter wordende domheid in deze wereld. Kijk even of het waar is wat je leest. Flikker niet alles meteen op internet, waarmee je niet zozeer mensen op het verkeerde been zet of paniek aanjaagt, maar vooral jezelf te kijk zet. Heb je hersens? Gebruik ze dan even. Check of je paniekbericht waar is.

En val mij alsjeblieft niet lastig met dat paniekvoetbal. Grom.

(c) rick ruhland 2012.