Beste B.,
Elke keer als ik buitenkom, dan zie ik zwarte katten, mensen die onder ladders doorlopen, tramlijn 13, een zak zout die opengebarsten op straat ligt, drie vlinders op een bloem, het houdt maar niet op!
Ben ik nou werkelijk voor het ongeluk geboren? Ik ben geboren op 13 januari. Inderdaad, een vrijdag.
A. Pechvogel (dit is een pseudoniem en anagram, hoewel het anagram niet helemaal juist is).
© Rick Ruhland 2018
Wie dit blog wel eens leest, weet dat ik nieuwsgierig ben naar hoe hersenen werken. Hoe we taal gebruiken (begrijpen en produceren), hoe onze zintuigen werken, maar ook wat er gebeurt als het mis gaat, zoals bij bloedingen, tumoren, ouderdom.
In de lijn van het misgaan: ik heb een grote nieuwsgierigheid naar het (dys)functioneren van hersenen. Dat is vanwege een psychische ‘trek’ die door de (Duitse) familie loopt. Dat komt ook door mijn broer, die is overleden terwijl hij eigenlijk de hulp van van psychiaters, psychologen, psychotherapeuten, en andere “hulp”-verleners had moeten krijgen. Daar komt ook nog eens bij dat ik heb geschreven aan een boek genaamd Hulp bij hoofdzaken. Een zelfhulpboek om mensen met psychische problemen aan goede zorg te helpen. Opmerking: het boek zal helaas niet meer het licht zien, maar wie weet maak ik op termijn een website met als onderwerp de verschillende stoornissen en mogelijke hulp. En niet onbelangrijk: ondanks mijn intelligentie, ondanks mijn creativiteit en ondanks mijn streven naar levensgenieten ben ook ik niet vrij van een psychiatrische ellende.
Bij psychiatrische ziektes, zoals manische depressiviteit, weten we nauwelijks tot niet hoe die ontstaan. Erger nog: de diagnose en duidelijke afbakening van de symptomen is ronduit moeilijk en lastig. En we weten ook slecht hoe deze ziektes het beste zijn te behandelen. Er zijn heel veel therapieën, en dan denk ik aan zowel praten als medisch ingrijpen met operatie, medicijnen, en meer. Maar vele van die behandelingen zijn (nog) niet echt goed. Bijwerkingen of een onvolkomen werking zijn eerder regelmaat dan uitzondering.
Ik vind het altijd meer dan goed te lezen als er weer een stap is gezet in een goede diagnose, waar vaak een goede behandeling op gebaseerd is. Zo bestaat er onderzoek dat heeft laten zien dat het met een paar zogenaamde biomarkers in het bloed mogelijk is aan te tonen of, en zo ja, hoe zwaar iemand lijdt aan een bipolaire stoornis, en ook: wat het effect van medicatie zoals antidepressiva is. Deze objectivering is wat de psychiatrie dringend nodig heeft. Om van alle hocuspocus, ‘black boxen’, vage blabla en psychoanalytische therapieën af te komen. Of zoals een van de onderzoekers zegt in een quote:
“This discovery is a major step towards bringing psychiatry on par with other medical specialties that have diagnostic tools to measure disease states and the effectiveness of treatments.”
Lees dit artikel van de BBC over het onderzoek naar biomarkers.
© Rick Ruhland 2018
Afvallen moet wel leuk blijven. Bewegen op muziek is beter dan simpel weg wat rond rennen en op en neer te springen. Afvallen zonder verplichtingen is als dansen zonder verplichtingen.
Na de zomer begin ik om die redenen met iets geheel nieuws.
Wat gaan we doen?
In het Westerpark te Amsterdam komen we bij elkaar. Na 5 minuten lichte strekoefeningen krijgt iedereen een koptelefoon op. Die is via bluetooth verbonden met een playlist. De muziek die wordt gespeeld, is muziek van diverse muziekfilms en -series. Denk Fame, Footloose, Flashdance, Dirty dancing. Grease kan ook nog net.
Niet alleen worden de songs van die films en tijd gespeeld, de kleding is ook speciaal: denk Jane Fonda in aerobic-style. Hoogopgesneden pakjes, roze zweetpolsbandjes, beenwarmers. Veel kleur.
Enige vereisten van de Silent disco flash bootcamp: je moet kunnen meebewegen op de muziek van Fame, Grease, Footloose: zelfde danspasjes.
Ter afwisseling hoor je af en toe een kinderliedje; bij die liedjes moet je zelf pasjes bedenken, maar wel in de stijl van de muziekfilms.
PRAKTISCH:
Waar: het Westerpark in Amsterdam
Wanneer: vanaf half september 2018.
Kosten: 10 euro per keer.
Aanmelden: SDflashbootcamp@gmail.com.
Disclaimer: alleen bij voldoende aanmeldingen en dan elke 2 weken op zaterdagmiddag.
© Rick Ruhland 2018
Japan, that’s for sure. Airport?
© Rick Ruhland 2018
Beste B.,
Recentelijk gaf je in je columnpje (mag ik je erop wijzen dat het woord column het enige woord in het Nederlands is dat op een n eindigt en toch de verkleinvorm met -pje heeft?) op je website en in diverse damesbladen een antwoord op de volgende vraag:
Mag mijn kind meekijken met porno als het meekijken liefdevol gedaan wordt?
Ik ben echt heel boos geworden dat je durft te stellen dat meekijken oké is, ALS aan een aantal voorwaarden is voldaan.
Je geeft die voorwaarden dan, maar echt, hoe durf je!
Het feit dat je niet kijkt naar andere factoren, zoals uit welk land die porno komt, of uit welke tijd, dat kan echt niet. Hoe moet ik bijvoorbeeld mijn kind uitleggen dat mensen vroeger hun schaamhaar gewoon lieten staan en dus niets afscheerden?
En dan nog: moet de porno liefdevol gedaan worden, of het meekijken liefdevol?
Ik ben geen schaamhaar wijzer geworden!
Xaviera, moeder van 13 kinderen.
© Rick Ruhland 2018
Politiek is uiteindelijk voor die mensen bedoeld die graag aandacht willen, en ook nog macht. Politiek is niet voor creatieve mensen. Niet voor filosofische mensen. Niet voor intelligente mensen.
Nee, politiek is voor die mensen die heel hard willen roepen wat ze denken. Als ze ‘poep’ denken, dan moet ze POEP schreeuwen. Nou is poep en ook MEST voor veel planten best belangrijk, maar om nou het om minste of geringste dat soort krachttermen de wereld in te slingeren is niet goed voor de plantengemeenschap. Dat is overigens geen stelling van ondergetekende maar van een cactus die recentelijk een bericht postte op een forum voor vetplanten.
Het grappige van dat forum is dat planten daar vooral zeggen dat Nederland verandert. Niet omdat planten anders zijn gaan denken. Nee, volgens de vetplantenorganisatie en ook de schrijver van de post op het forum is het weer in Nederland dusdanig aan het veranderen dat cactussen als hij makkelijker hier wortel kunnen schieten.
De schrijver, een cactus die vroeger naast de geraniums stond maar op een gegeven buiten de deur is gezet, voorkomt het woord Klimaatveranderingen. En ik denk dat dat wijs is. Want bij de PvP geloven ze niet in klimaat. Of veranderingen daarin.
Om met de woorden van de grote Goor te spreken:
‘Klimaat is een hobby.’
Toch wil de PvP wel planten verplaatsen. Want de problemen van tegelijk drogere en ook nattere en warmere zomers en dergelijke, daar hebben ook de PvP-aanhangers wel te maken met exoten.
Misschien is dit artikel de moeite waard voor Goor en consorten. Want translocatie wordt een issue de komende decennia. Of Goor dat nou wil of niet.
De niches waarin planten kunnen leven zijn niet zo groot, zeker niet voor PvP’ers. Een risico-analyse is dan essentieel. En hoewel ik mij afvraag of de PvP het wil toegeven, maar zelfs voor de aanhangers van Goor zijn ARCS (assisted regional colonisation areas) onoverkomelijk.
© Rick Ruhland 2018
Veel vager dan dit worden ze niet.
© Rick Ruhland 2018
Ik heb geen idee of de volgende regel tekst (de kop boven een artikel op internet) fake-nieuws is of een alternatief feit is, maar ik vind het op generlei wijze ongeloofwaardig en ik vermoed dat het dus wel waar moet zijn.
“Twee bisdommen veilen misbruikte misdienaars voor het goede doel.”
© Rick Ruhland 2018
Nog diezelfde avond…
‘Waaaat?’ Bassie.
‘Echt niet!’ Maartje.
‘Toe even.’ Gerrit.
‘Weet je dat zeker?’ Sjoerd.
‘Tsss.’ Berend.
‘Poe. Poe. poe. Poeperdepoe.’ Jonneke, die van de wc kwam en daar een flink snuif coke naar binnen had gewerkt.
‘Sodemenakkes.’ Gerrit nog een keer.
Koos knikte bij elke uitroep.
Het bleef minutenlang. De koelkast sloeg aan.
‘Doe ons eens een borrel. Op mijn rekening.’
Gerrit was niet degene die vaak een rondje gaf, maar dit was een uitzonderingssituatie die om drastische maatregelen vroeg.
Koos schonk voor iedereen zijn favoriete drankje in. Bij elke glas dat hij inschonk morste hij een druppel of wat. Hij was dan wel ondernemer maar niet omdat hij er voor koos. Hij werd uitbater omdat zijn vader het deed. Een expert in inschenken was hij nooit geworden
‘Zo zit het dus,’ zei Koos. ‘Misschien moet de kroeg dicht en dat enkel en alleen omdat een uithangbord is gevonden dat ouders is dan men had verwacht en gedacht.’
Maartje liet het er niet bij zitten.
‘Maar nu is me nog steeds niet duidelijk waar de naam vandaan komt.’
‘Ja Koos, waarom staat er op het bord In de Stormvogel? En waarom heet de kroeg dan Fulmar Inn?’
Koos zweeg. Hij wist het antwoord half.
‘Daarvoor moet je terug naar het riool.’
Buiten gromden graafmachines. Inmiddels was men aan het begin van de straat begonnen met graven van een sleuf in de weg die achter de kroeg langs liep. De klinkers lagen als heggen langs de oude straat tussen kerk en kroeg. Achter de kroeg was de weg al open gegooid, maar aan graven was men nog niet toegekomen.
‘Iedereen kent het verhaal van oma?’
Iedereen knikte.
‘En dat er een vloek ligt op het openen van de muur onder de bogen?’
Niet iedereen knikte, maar Koos keek niet naar zijn stamgasten.
‘De stadsarcheoloog is jaren geleden langs gekomen om te vragen naar de bogen in de kelder. Hij hield een heel verhaal over de herkomst van de naam van de kroeg.’
‘Ik heb iets op de regionale zender gezien.’
‘Stil nou even Maartje.’
Koos nam een slok van zijn water.
‘D’r was iets op televisie was. Die archeoloog…’
‘Is dat niet mijn overbuurman Dolf Spitter? Die…’
‘Laat hem nou eens uitpraten.’
‘Dolf, die is het, die vroeg van alles over de stadswallen. Ik wist het toen nog niet, maar die bogen zijn helemaal niet van 1789.’
Jonneke, nooit helemaal relaxed en nu helemaal niet, snoof wat restanten coke haar neusgaten in.
‘Dus? Dus? Dus? Dus?’
Berend, normaal geen groot fan van de psychologe, knikte met haar mee.
‘Het gaat om de stadswallen. De kroeg is natuurlijk ouder dan 1789, maar de kelder achter de kloostermoppen is nieuw gegraven. Dat staat zo in de stukken van het gemeente-archief. Maar wat ik heb gehoord van mijn vader, en van mijn grootvader, is dat niet zo. En wat ik niet wil, is dat die bogen open moeten. Ook al komt daarmee de waarheid aan het licht.’
Die muren tussen de bogen wegbreken is vragen om problemen. Koos wist inmiddels waarom Peter dat had gezegd toen hij maanden geleden de kroeg uitliep. Het ging niet alleen om die hand oma. Peter, die maar zelden nog in de kroeg voorbij kwam, wist dat de de bouwkundige tekeningen niet officieel goed gekeurd waren. Na de tweede wereldoorlog is de kroeg in allerijl weer opgebouwd met allerlei stenen die na de bombardementen van eerst de Duitsers en toen de geallieerden overal voor het oprapen lagen.
‘En dan nu die naam.’
Sjoerd wilde elke naadje van elke kous weten. Sjoerd gaf ook graag naadjes door.
‘Wat ik weet, Koos, en ik heb wat boeken van onze lokale geschiedenis hierover gelezen. Een van der eerste kroegen heette In de vreemd Eend. Het was meer een herberg voor handelaren in gevogelte dan voor reizigers. Die herberg bestond vermoedelijk al in 15e eeuw, maar allerlei ziektes hielden de eigenaren er bijna mee op. Tot in november 1605 een Engelsman naar de kroeg kwam en vroeg hoe de kroeg heette. De meesten wisten toen niet meer hoe de kroeg heette. De kroeg veranderde sneller van naam dan de Paus van onderbroek.’
Alleen Berend kon er om lachen. Berend, vader van zeven kinderen. Allemaal zonen.
‘Die Engelsman, een tekenaar en een van de mensen die na het buskruitverraad niet is opgepakt, hoorde de ‘Vul maer in’, en hij maakte het eerste uithangbord met een Stormvogel, vandaar de Fulmar Inn.’
‘En dat bord is dus gevonden bij de eerste opgravingen, een paar weken geleden.’
Ondertussen zat Bassie op de laptop van Maartje te zoeken.
‘Eigenlijk is het raar dat onze stamkroeg niet op Wikipedia is te vinden. Want moet je dit eens lezen! Vond ik afgelopen weekend.’
Iedereen kwam bij Bassie staan. Samen lazen het verhaal van Hotel de Zwaan in Deurne. Toen iedereen klaar was, zei Koos:
‘Dat lijkt wel het verhaal van de Fulmar Inn.’
Maartje keek Bassie schuin aan.
‘Ik heb het vermoeden dat jij die website op Wikipedia hebt gemaakt.’
Bassie haalde zijn schouders op.
‘Die gaat over Deurne. Nog ooit geweest, en geen plannen om reis daarheen te maken. Veel te ver weg. Ergens in Brabant.’
Maartje stak haar tong uit. Ze moesten niet aan heur Brabant komme.
‘Lijkt me eerder iets voor jou. Jouw familie komt toch uit die buurt, Maartje? Maar als jij nou eens achtergrondinformatie gaat zoeken. Doe je ook eens wat nuttigs.’
Stilzwijgend ging die avond ten einde. Niemand ging laat naar huis.
© Rick Ruhland 2018
Titel: Het recht op zelfbeschikking van electronika zonder RAM-geheugen. Auteur: S. Mixxer.
Samenvatting: Er komt in de carrière van een recensent altijd een moment dat hij of zij zich afvraagt: hoe is iemand überhaupt op het idee gekomen om iets te schrijven? Iets te componeren? Iets te onderzoeken? Bij het proefschrift van Mixxer was dat absoluut het geval. Het citaat op de pagina voor hoofdstuk 1 (een van de vele citaten in het proefschrift), uit Ik, Robot van Asimov is een aanwijzing: Mixxer heeft als startpunt de roman genomen en daaruit de problemen van zelfdenkende robots onder de loep genomen. Nou is Asimovs boek meer dan ruim een halve eeuw oud, en nog steeds actueel, maar dit onderwerp van onderzoek slaat als een tang op een varken. Elektronica met zelfbeschikking. Waarom?
Eindoordeel: De dissertatie van Mixxer (en ook ander werk van deze onderzoeker die uit de traditie van Andragogische automatisering komt) had nooit geaccepteerd mogen worden. De onderzoeker heeft zich namelijk op huishoudelijke apparaten gestort. In die categorie bestaat er alleen maar elektronica zonder RAM-geheugen.
© Rick Ruhland 2018
Rick opent zijn mond 