Deze foto is zo mislukt, dat met geen mogelijkheid te zeggen is wat nou eigenlijk de bedoeling was een foto van te maken.
© Rick Ruhland 2020
Deze foto is zo mislukt, dat met geen mogelijkheid te zeggen is wat nou eigenlijk de bedoeling was een foto van te maken.
© Rick Ruhland 2020
Guppy heeft zo zijn dagen. Als hij niet rondrijdt als taxi-chauffeur of werkt als bediende, loopt hij rond op straat en stelt mensen vragen. Niet aan iedereen, alleen als iemand hem aankijkt.
Guppy is De Vragensteller.
Antwoorden heeft hij niet.
Vragen stellen aan onbekenden, ik weet dat ook uit eigen ervaring, dat is niet iets wat die onbekenden graag ondergaan.
Dan stelt hij vragen als: Wat als je knapper zou zijn geweest?
Het antwoord daarop hoeft hij niet te weten.
Hij wil mensen aan het denken zetten. Boos maken. Geïnteresseerd krijgen. Laten lachen. Melancholiek maken.
Guppy is op die dagen uit een andere wereld. Niet een parallel universum, geen multiversum. Nee, een andere wereld.
© Rick Ruhland 2020
Levendige verzameling boeken, vaak vol schimmels die zich aan de lopende band voortplanten. Ook: een verzameling boeken die leven, eveneens met beestjes als zilvervisjes.
© Rick Ruhland 2020
Een notaris kost geld. Veel geld. Dat is ook logisch en niet verwonderlijk: hij of zij schrijft meestal een ris nota’s. Zelfde verschijnsel van het een.
© Rick Ruhland 2019
Titel: Pornografische barokmuziek: opwindende teksten en noten. Auteur: Christof Ägnat.
Samenvatting: Muziek kan mensen opwinden. In vervoering brengen. Zelfs tot extase leiden. Dat was ook het startpunt van Ägnats gedachtengang toen hij diverse muziekstukken onder loep nam en vreemde patronen ontdekte in het notenschrift van bekende en onbekende barokcomponisten. De officiële melodieën en teksten bij vocale werken zijn algemeen bekend. Maar wat de onderzoek heeft ontdekt, gaat een stap verder.
Ägnat heeft originele manuscripten onderzocht. Het blijkt dat componisten, zelfs de meest religieuze, in vooral de 16e en 17e eeuw op verborgen wijzen hints gaven over hun seksleven en hun (destijds zeer verboden en ook omstreden) seksuele voorkeuren. Sterker, aldus de onderzoeker, wie het notenschrift analyseren, kan de complete Kamasutra terugvinden.
Eindoordeel: wat lastig is aan het onderzoek van Ägnat is zijn vertaalslag van annotaties in de tekst en zijn interpretatie van noten (naast, onder, op, achter, voor elkaar) als verwijzing naar seks, geslachtsverkeer, en ook naar piemels en vagina’s. Ik denk dat menig componist en tekstdichter de tijd tussen de seks vulde met componeren, maar of dat dan betekent dat in elke manuscript verwijzingen naar seksuele standjes staan?! Ik betwijfel dat, maar ik wil Ägnat het voordeel van de twijfel geven. Eigenlijk vooral omdat het zo’n afwijkend onderwerp is, met een invalshoek die je niet verwacht.
© Rick Ruhland 2019
Na eerdere lovende woorden is hier nog een mooie review van onze plaat.
Wil je ons zien, we spelen 31 januari in De Nieuwe Anita in Amsterdam.
© Rick Ruhland 2020
Abstract.
© Rick Ruhland 2020
Niet-gewaardeerde collega,
Het moet me van het hart: psychiaters als jij zijn iatrogeen.
Ik heb reeds een klacht ingediend bij de Inspectie voor Volksgezondheid.
Stoppen! Nu!
© Rick Ruhland 2020
Weven is een oud werkwoord, dat terug gaat op een woord uit het Oudnederlands wëban en de oudste vermelding is uit 1240. Het vlechten van touwen is de betekenis zoals bekend mag verondersteld worden. Wat minder bekend is dat er een fono-semantische link is met het woord wave, het Engelse woord voor golf, en dat verwijst naar de slingerende beweging van bijvoorbeeld geluiden en water. De relatie zal duidelijk zijn: de draden die om en om met elkaar, in een golfbeweging, in elkaar steken.
Wellicht nog interessanter is dat, volgens de etymologen, weven ook verbonden met de woorden wafel (vanwege het geweven patroon), web (vanwege de samengebonden draden), en wesp (vanwege het nest dat de wesp bouwt). En wat te denken van weefsel?
© Rick Ruhland 2020
Sommige mannen hebben graag een mooie vrouw in hun blikveld. Anderen daarentegen hebben liever een mooie vrouw in hun likveld. Het een, het ander.
© Rick Ruhland 2020