Als kind, jaren 70 en 80, kon ik in de zomer maar niet genoeg krijgen van zwemmen in het openluchtbad. Handdoek en zwembroek mee, en natuurlijk mijn draagbare Telefunken-radio. Om 10 uur lag ik al in het zwembad, sprong van de 3-meter-duikplank, dook naar de bodem, plaagde meisjes met een bommetje, en tegen een uur of 2 in de middag ging de radio aan voor de uitzending van Radio Tour de France. Muziek, verhaaltjes, nieuws, en vooral de Tourflits. Een update van de rit. Ik had natuurlijk geen beeld, maar door intensief te luisteren zag ik in mijn verbeelding de mannen op hun racefietsen de bergen op worstelen, badend in het zweet, hun wielershirt opengeritst. En bij elke toerflits was het gespannen afwachten hoe groot de verschillende tussen de klimmers was geworden, en hoe de Nederlanders het deden. Dan even het water in om af te koelen, en vervolgens weer gespannen wachten op de volgende Tourflits. Tijden waren soms bij benadering: de gps en andere minutieuze metingen waren nog geen deel van de Tour, maar de spanning van het ongeziene (want gehoorde) en de verschuivingen in de ‘tete de la course ‘ en de achtervolgers hielden me aan de radio gekluisterd.
Wat een tijd. Wat een vergane tijd. Wat een vergane glorie. Geen idee hoeveel drugs en doping er destijds werd gebruikt, maar de illusie van stoere mannen op een fiets op een berg was zo sterk dat ik niet eens had willen geloven in een dergelijke volksverlakkerij. Die droom is al lang vervlogen. Het idee dat in de Tour (en elke andere wielerwedstrijd) wordt gestreden door mannen op een fiets is een fata morgana. De tour wordt gereden. Door allerhande speedjunks on drugs en heus niet alleen door de koning der doping, Lance Armstrong. Ik vraag me af of iemand nog wel clean is. De fiets misschien wel, de berijder niet. De truien die bij de Tour, Giro of Vuelta horen, zijn heden ten dage van nul en generlei waarde.
Er is wel een manier om de tour en andere wielerwedstrijden weer interessant te maken. Op deze maniemaandag het volgende idee. De rijders rijden nog steeds rond, gebruiken nog steeds (veel) doping, maar er wordt iets toegevoegd. De kleur trui die elke renner draagt, staat voor de soort doping die wordt gebruikt.
Voorstel:
- Geel: opium
- Wit: coke
- Bolletjestrui: xtc
- Bruin: heroïne
- Groen: wiet
- Donkerbruin: cafeïne
- Regenboogtrui: lsd
- Paddo’s: roze-olifanten-trui
- Rood: alcohol
- Blauw: overige drugs zoals amfetaminen en epo
Dit zal een einde maken aan alle onduidelijkheden. De tour wordt weer spannend. Welke doping wint vandaag? Als de UCI mijn voorstel overneemt, dan haal ik mijn Telefunken-radio van zolder.
© Rick Ruhland 2015
Rick opent zijn mond 