Proefschrift van de week

Titel: Huismiddeltjes tegen schimmel: Alternatieven voor yoghurt. Auteur: Fecha Fiegun.

Samenvatting: Ik ben geen vrouw. Onderzoeken naar de vrouw,  geest of lichaam, gaan mij dan ook niet zelden boven de pet. Ik heb geen idee wat het is om ongesteld of zwanger te zijn. Geen idee wat het is om een vagina te hebben. 

Als man weet ik wel hoe dat wonderlijke geslacht van een vrouw eruit ziet. Daar houdt het ook op, qua kennis en voelen. Ik ben ook niet iemand die flauwe grappen maakt over visgeuren vagina’s.

Fiegun, zelf een vrouw zo begreep ik uit haar biografie, is overtuigd pacifist, en dat draagt ze ook uit richting dieren. Ik heb geen idee waarom ze dit meldt, in de inleiding van haar proefschrift, maar ze zegt dat vrouwelijke problemen niet ten koste van dieren mogen gaan.

Eerst had ik niet door wat ze nou bedoelde, maar al snel kwam ze aan met de behandeling van vaginale schimmels met behulp van yoghurt.

Ik weet niet wat ik moet denken van het verhaal. Ja, ik ben voor medische handelingen en behandelingen waar geen dieren aan te pas zijn gekomen. Het verhaal is overduidelijk geïnspireerd op seksuologische en gynaecologische kennis.

Daarbij komt een stukje biomedisch gedachtegoed van het vrouwelijke geslacht. De werking van klieren, en de stoffen die worden afgescheiden, maar ook de cultuur van bacteriën spelen een rol.

Conclusie: Waar ik afhaak, is niet als een onderzoeker als Fiegun een onderwerp aansnijdt waar ik niks van weet. Sterker, dan is mijn interesse gewekt. Wat ik niet weet is boeiender dan wat ik wel weet.

Waar ik afhaak is wanneer een onderzoeker politiek bedrijft over de rug van de wetenschap. Waarom zou je überhaupt een toetje tussen je schaamlippen duwen? Zeker als bekend is dat het geen of nauwelijks effect op schimmels heeft.

Maar om dan aan te komen met plantaardige yoghurt en amandelmelk als een manier om schimmels te behandelen, dat overtuigt niet. 

Welbeschouwd heb ik mijn tijd verdaan met het lezen van dit broddelwerk. Schimmels en infectie laten behandelen als de verschijnselen chronisch worden en tot pijn lijden, dat is slim. Gebruik maken van de reguliere geneeskunde is dan misschien de te bewandelen weg.

En eerlijk gezegd: ik zie niet in waarom hier een doctoraat aan wordt toegekend.

© Rick Ruhland 2024

Proefschrift van de week

Titel: Openbaar vervoer op slakkenslijm. Auteur: Matt Door.

Samenvatting:
Wie in zijn of haar onderzoek schijnbare tegenstellingen weet te verenigen, kan rekenen op veel weerstand in de wetenschappelijke gemeenschap waartoe hij of zij behoort, en veel aandacht vanuit de mediawereld.

Doors onderzoek is een uitstekend voorbeeld daarvan. Door is van huis uit ingenieur, met een specialisme verkeerskundige fysica. Hij weet veel van stromingsleer, dus hoe ‘vrij bewegende entiteiten’ (zijn taalgebruik is niet altijd je van het, nogal onopgesmukt, nogal zielloos) zoals auto’s en fietsers met elkaar in interactie zijn en hoe bijvoorbeeld opstoppingen en files ontstaan.

Door is een creatieve oplossingenspecialist. Hij heeft nagedacht over vervoerproblemen, en hij is aangekomen met aparte oplossingen voor het openbaar vervoer. Het openbaar vervoer is te verdelen in metalen en rubberen wielen. Trein en tram aan de ene kant, bussen en trolleys aan de andere kant. Zijn voorstel, en dat is vooral een voorstel om zijn wetenschappelijke ideeën vorm te geven, is om die rubberen banden te vervangen door rollers (van hout. Die moeten glijden op een ondergrond van slakkenslijm.

Hoe gaat dat dan in zijn werk? Slakken vormen een laagje slijm om over te glijden. Bussen op slijm moeten dat ook gaan doen. Met het verschil dat het slijm bij slakken op de grond achterblijft, en bij bussen niet. De opzet is dat voor de wielen spuitkoppen hangen. Die spuiten een laag slijm op roller en weg. Het houten wiel, de roller, gaat over het slijm, en achter de roller wordt met een oplossingsmiddel het slijm van de grond en de roller gezogen. Het slijm wordt in de bus of auto (een simpel systeem aldus Door) herbewerkt, en kan dan weer gebruikt worden.

Eindoordeel:
Ik las het verhaal en dacht: wat de hel? Waarom? Als je een probleem zoekt, vind je er altijd wel een. Als je een techniek bedenkt, is er altijd wel een probleem. Ik snap niet goed waarom dit wetenschap is. Waarom dit een proefschrift waardig is. Waarom… Zucht. Ik ben uit de wetenschap weggegaan om tal van redenen, maar als ik weer terug zou willen, zijn het onderzoeken als deze die me weerhouden.

Misschien heb ik er niet alles van begrepen. Dat kan. Dan heeft de onderzoeker zijn werk niet goed gedaan. Ik begrijp dat het onderzoek begonnen is om de slakkenoverlast in Dordogne aan te pakken. Het herwinnen van het slijm is een slim staaltje technisch procédé.

Maar of dat alles dan een doctoraat waardig is? Vraag stellen is vraag beantwoorden. Dat is bij dit soort onderzoek de simpele waarheid.

© Rick Ruhland 2020