Proefschrift van de week

Titel: Huismiddeltjes tegen schimmel: Alternatieven voor yoghurt. Auteur: Fecha Fiegun.

Samenvatting: Ik ben geen vrouw. Onderzoeken naar de vrouw,  geest of lichaam, gaan mij dan ook niet zelden boven de pet. Ik heb geen idee wat het is om ongesteld of zwanger te zijn. Geen idee wat het is om een vagina te hebben. 

Als man weet ik wel hoe dat wonderlijke geslacht van een vrouw eruit ziet. Daar houdt het ook op, qua kennis en voelen. Ik ben ook niet iemand die flauwe grappen maakt over visgeuren vagina’s.

Fiegun, zelf een vrouw zo begreep ik uit haar biografie, is overtuigd pacifist, en dat draagt ze ook uit richting dieren. Ik heb geen idee waarom ze dit meldt, in de inleiding van haar proefschrift, maar ze zegt dat vrouwelijke problemen niet ten koste van dieren mogen gaan.

Eerst had ik niet door wat ze nou bedoelde, maar al snel kwam ze aan met de behandeling van vaginale schimmels met behulp van yoghurt.

Ik weet niet wat ik moet denken van het verhaal. Ja, ik ben voor medische handelingen en behandelingen waar geen dieren aan te pas zijn gekomen. Het verhaal is overduidelijk geïnspireerd op seksuologische en gynaecologische kennis.

Daarbij komt een stukje biomedisch gedachtegoed van het vrouwelijke geslacht. De werking van klieren, en de stoffen die worden afgescheiden, maar ook de cultuur van bacteriën spelen een rol.

Conclusie: Waar ik afhaak, is niet als een onderzoeker als Fiegun een onderwerp aansnijdt waar ik niks van weet. Sterker, dan is mijn interesse gewekt. Wat ik niet weet is boeiender dan wat ik wel weet.

Waar ik afhaak is wanneer een onderzoeker politiek bedrijft over de rug van de wetenschap. Waarom zou je überhaupt een toetje tussen je schaamlippen duwen? Zeker als bekend is dat het geen of nauwelijks effect op schimmels heeft.

Maar om dan aan te komen met plantaardige yoghurt en amandelmelk als een manier om schimmels te behandelen, dat overtuigt niet. 

Welbeschouwd heb ik mijn tijd verdaan met het lezen van dit broddelwerk. Schimmels en infectie laten behandelen als de verschijnselen chronisch worden en tot pijn lijden, dat is slim. Gebruik maken van de reguliere geneeskunde is dan misschien de te bewandelen weg.

En eerlijk gezegd: ik zie niet in waarom hier een doctoraat aan wordt toegekend.

© Rick Ruhland 2024

Over manische depressiviteit / Hoogbegaafdheid: 8. Seks

Zoals elk gedrag van de mens en zeker als het om overleven gaat, ondergaat ook seks een verandering in een manische of depressieve fase. Seks is leuk. Meestal. Mensen (volwassenen) hebben een bepaald gemiddelde aan seks per week, maand of jaar. Hoe zit dat bij een manisch depressieven / hoogbegaafden?

Als de hersenen in een manische toestand verkeren, neemt het idee van elk moment seks groteske vormen aan. Dat verlangen naar seks heeft trouwens zo goed als niets met erotiek of romantiek te maken. Het draait om het leuk gevonden worden, om de verovering van een vrouw en om de daad. In die seksuele overactiviteit, en dan met name het verlangen daarna, zit een grote zelfoverschatting opgesloten. De manie zorgt ervoor dat het wel gaat lukken om elke vrouw aan de haak te slaan; althans, dat is de illusie. Sommigen zijn tijdens een manie seksueel ontremd. Het kan gaan om ongewenste intimiteiten, uitgesproken verleidingspogingen of seks hebben met vreemden. Vaak bestaat het gevaar dat iemand minder kritisch is in de keuze van een partner en vergeet voorbehoedsmiddelen te gebruiken en de kans lopen ongewenst zwanger te worden of een seksueel overdraagbare ziekte op te lopen. Ook dwangmatige masturbatie is in een manie niet ongewoon.

In de depressieve periode is juist sprake van weerzin, of op zijn minst geen zin. Niet zelden heeft dat te maken met het slikken van antidepressiva. Wie slikt, heeft vaker last van seksuele stoornissen en klachten zijn onder andere erectieproblemen, pijnlijke zaadlozing, verminderde vochtigheid van de vagina, minder zin in seks, verminderde gevoeligheid van de geslachtsorganen en moeilijkheden met klaarkomen. Dat is niet het enige. Menige bipolaire mens voelt zich vaak fysiek onaantrekkelijk en ongewenst en een gebrek aan hygiëne en verzorging gaat daarmee gepaard. Het is bovendien lastig om intiem te zijn als je je waardeloos voelt. Omdat depressiviteit ook samen gaat met vermoeidheid, sloopt het idee van seks en daar moeite voor moeten doen iemand emotioneel en fysiek op voorhand. Door minder seks wordt het zelfbeeld ook niet beter en twijfels over zichzelf zullen de kop opsteken.

En hoe zit het dan met Hoogbegaafden? Hebben die intensere seks dan niet-hb’ers? Of juist minder intense seks? Niet een vraag die je veel mensen, ook hoogbegaafden, makkelijk kunt stellen. Je zou denken dat de gemiddelde HB’er ook seks intensiever beleefd. Of is dat te kort door de bocht? Een tienerjongen met gemiddeld IQ heeft 1,5 tot 5 keer zoveel kans op seks dan zijn hoogbegaafde leeftijdgenoot. Schijnt. Geen idee hoeveel grootspraak hier in zit. En volwassenen? Seks prikkelt de zintuigen en dat is voor een hoogbegaafde niet onprettig. Integendeel. Echt (goed) onderzoek naar hoogbegaafde seks is voor zover ik weet nog niet onderzocht. Zelfs een vluchtige scan op researchgate (een site waar wetenschappers en onderzoekers vragen stellen en artikelen publiceren over de meest uiteenlopende onderwerpen) gaf geen hits.

© Rick Ruhland 2022

Merken en namen die het niet gered hebben

Scheurgeur.

Een verfrissende spray voor anus, mond en vagina.

Kwam in de smaken ‘menthol’, ‘vers gemaaid gras’, ‘gebakken spekjes’ en ‘uit de bakkerij’.

Bleek nauwelijks langer de 5 seconden te werken en gaf irritatie, pukkels en bloeduitstortingen in de klieren van lichaamsopeningen.

© Rick Ruhland 2021

Proefschrift van de week

Titel: Gloeiende genitaliën. Auteur: Lieve Veter.

Samenvatting: Recentelijk is duidelijk geworden dat duizendpoten oplichtende geslachtsdelen hebben. Met behulp van ultraviolet licht, dat de genitaliën laat gloeien, kon onderzoekers zien hoe deze kleine dieren seks hebben.
Gek genoeg is onderzoekster Lieve Veter al decennia lang bezig met onderzoek naar de menselijke geslachtsdelen. In een paar relatief onbekende artikelen stelt Veter dat mensen ook zulke oplichtende piemels en vagina’s hebben. Nu is dan haar proefschrift uit, en blijkt dat ze veel meer heeft onderzocht dan de onderzoekers en hun parende duizendpoten.
Een van die conclusies van Veter is dat vrouwen gloeiende piemels waarnemen zodra ze met een ander in bed stappen. Dat we daar nooit over horen, is dat vrouwen daar vervolgens geen boodschap aan hebben. Ze zijn of heel geil, of erg gericht op voortplanting. Vrouwen, en mannen ook, denken al snel, als ze toch de lichtgevende piemels en vagina’s zien, dat ze het verkeerd zien, dronken zijn van alcohol of geluk, of erger nog: dat dat licht geen nut heeft. Mensen denken te veel en schuiven cognitief weg wat ze wel degelijk waarnemen. Nog een nadeel: de menselijke soort heeft kleren aan. De meeste tijd kunnen we de gloei niet eens zien.
Veter heeft behalve de gloei in termen van straling (dus licht in termen van elektromagnetische golven) ook naar de kleur en de dekintensiteit gekeken. Die zeggen volgens haar iets over de kwaliteit van het zaad en van de genen, maar ook over de zorgzaamheid van de sekspartner.
Veter heeft daarbij nog een ontdekking gedaan. De kwaliteit van voortplanting (sommige kleuren en knipperende lichtgevende geslachtsdelen) en de aanwezigheid van soa’s (geen kleur of heel fel) is waar te nemen via die gloei. De onderzoekster vermoedt dat ook de geilheid van de bedpartner aan die straling kan worden afgelezen.
Een mooie conclusie aan het eind: met een app, die nog in ontwikkeling is, kan een geslachtsdeel gescand worden op kleur, straling en intensiteit van de gloeiende genitaliën. Dan kan ook bekeken worden of de persoon in bed wel is wat de vrouw zoekt.

Eindoordeel: Ik kijk erg uit naar die app. Toen ik dat bedacht, verzuchtte ik ook ongemerkt: ‘Liepen we nog maar naakt rond.’ Dat zou seks wel eens makkelijker kunnen maken. Wil je geen kinderen? Kies dan voor een niet-gloeiende lul. Wil je geile seks? Scan dat kruis.
Ik weet niet of de uitkomsten van het onderzoek van Veter ooit een sociale invloed op onze paringsrituelen gaat hebben. Daarvoor blijven mensen te cognitief. De soort homo sapiens staat teveel van de natuur af om zich nog iets aan te kunnen of willen trekken van natuurlijke regels en wetmatigheden.
Alles op een rij: zouden vrouwen vanaf nu weer durven te vertrouwen op hun waarneming? Bij de verkeerde lul zich weer aankleden en maken dat ze van de schijnzekerheid wegrennen?

© Rick Ruhland 2020